de laatste loodjes en terug naar huis

Wat een ontzettende boel dingen maak ik hier toch mee.....De school naast het vrijwilligershuis bezocht met de kleurpotloden en vouwblaadjes van de WALK IN SHOP, de kinderen namen het met gejuich in ontvangst. Op dezelfde school de voetballen en een ballenpomp van sportshop TELSTAR ALMELO achtergelaten zodat er weer volop gevoetbald kan worden.Een voetbal gaat naar een wat verder afgelegen school.
De laatste dagen in Zavora/Sihane waren zeker niet onbewogen. De laatste behandelingen gedaan voor een meneer die al langere tijd onder behandeling was ivm een grote snijwond in zijn bovenbeen. Na een val in glas had hij een snee van zo'n 25 cm in zijn bovenbeen. Dit was 's avonds al gebeurd maar meneer kwam 's morgens pas naar de kliniek. Thomas, 82 jaar oud, liep om de dag de vijf kilometer richting onze kliniek voor behandelin en nadien weer 5 kilometer terug om weer thuis te komen. Ik heb meneer om de dag gezien voor wondcontrole en het verschonen/vernieuwen van de pleisters, daarnaast uiteraard ook penicilline injecties gegeven om infectie te voorkomen/genezen.
Zoals ik eerder al schreef komt malaria hier erg veel voor. Afgelopen week een meisje van 3 jaar gezien met stuiptrekkingen ten gevolge van cerebrale malaria. We zijn meteen begonnen met het toedienen van Coartem, om daarmee de malaria te bestrijden en paracetamol zetpillen om de koorts te laten zakken. Dit had effect....helaas kwamen de moeder en het kindje de volgende dag niet terug voor controle omdat het meisje overleden is aan de gevolgen van te laat behandelde malaria. Er is hier ten gevolge van de Malaria en andere ziekten ook bijna geen gezin waar geen kind is overleden. Bijna elk gezin kent zulke verliezen.
Het tonen van genegenheid of empathie is hier ongewoon. Er wordt vrij streng/strak opgetreden en emoties worden mondjesmaat getoond. Heel anders was dat bij de bevalling van een 43 jarige mama die haar negende kindje op de wereld kwam zetten in de kraamkliniek. De bevalling duurde erg lang en ik mocht de hele dag de moeder begeleiden. Op een gegeven moment toch maar een oxytocine infuus aangelegd om de weeën te bevorderen.....Na de geboorte van haar prachtige zoontje kreeg ik de dikste knuffel ooit, behalve zij, was ook ik opgelucht dat het mannetje gezond ter wereld was gekomen.
De vrij directe manier van benaderen die Nederlanders hebben past goed in de cultuur in deze omgeving van Mozambique. Recht voor zijn raap zeggen hoe je ergens over denkt past hier wel.
Zaterdag meldde zich bij mij in de woundroom een jonge man die met zijn dronken hoofd van de Chappa (soort taxi met open laadbak) was gevallen. Op zijn mooi twents: Mooi dik en niet bang...Uiteraard de wond aan zijn hoofd schoon gemaakt en meteen de boodschap meegegeven dat hij na 2 dagen terug moest komen voor controle, maar dan graag in nuchtere toestand. Meneer gaf bij controle aan: NADA ALCOHOL.....met een grote glimlach dus zijn wonden verzorgd.
Op zaterdag arriveerde ook de container met spullen: de sterilisator van Praktijk Sluitersveld en nog veeeeeeel meer spullen werden uitgeladen. Voor we het wisten liepen er kleine jongetjes hard weg met een pak tegels, snel weer teruggeroepen. Helaas is de armoede hier zo groot dat zodra ze de kans schoon zien er gejat wordt, alles levert hier geld op.
Op Dinsdagavond een etentje gehad met alle Nederlandse vrijwilligers van de bouwploeg van stichting SODA die zondag aangekomen zijn om het vrijwilligersverblijf te voorzien van een nieuwe keuken en badkamer. Niet overbodig, de keuken stamde nog uit de Portugese tijd zo'n beetje.....Uiteraard was ook het plaatselijke personeel uitgenodigd om aan dit afscheidsetentje voor mij deel te hebben, maar de dames waren te druk, want hun echtgenoten zouden niets te eten hebben omdat zij weg zouden zijn, en dat kan natuurlijk niet. Helen (tijdelijk vrijwillig verpleegkundige) Anna (vaste vrijwillig verloskundige/verpleegkundige) en Dina (missiemedewerker) waren er ook bij. Een gezellig boel.
De dag erna met de hele bouwploeg een toeristendag gehad: op een catamaran naar een eilandje gevaren om Pantsi-schelpen te zoeken en te snorkelen en daarna nog een marktje bezocht, waar de verkopers er van baalden dat ik de lokale prijzen zo langzamerhand ken en dus de juiste prijs weet te onderhandelen. Daarna nog uit eten geweest. Toch nog een beetje kleur opgedaan en lekker gerelaxed.
Op donderdagochtend vroeg wakker, koffer gepakt en vertrokken richting vliegveld Inhambane. Uitgezwaaid door programmamanager Mario Rocha en Sarlati (plaatselijke predikant) mijn weg naar huis gestart.
Met een hoofd vol herinneringen, mooie en verdrietige verhalen, geuren, kleuren en gevoelens gistermorgen geland op Schiphol om weer in de armen van mijn gezin te vallen!
Een warm welkom......blij ze allemaal weer te zien.


Groetjes
Tamara