Wat de toekomst brengt?!

Lieve lezers,

een laatste bericht over deze reis naar Mozambique. Ik ben inmiddels ruim twee weken thuis en weer redelijk geacclimatiseerd, qua temperatuur hier in Nederland niets te klagen hoor, maar aanpassen op andere gebieden is een ander verhaal.
Het Afrikaanse tempo lag in de kliniek niet lager maar in het dagelijks leven wel.......Verder vond ik hier de supermarkt wel erg ruim qua keuze! Maar dat went snel weer.

Ik kan terugkijken op 5 prachtige weken waarin ik veel heb mogen leren en heb mogen uitdelen van kennis. Dit mag ik op dit moment allemaal door middel van werkstukken die over coaching, een zorgplan en een zorgprogramma gaan verwerken. Nog heel wat werk te verzetten, maar dat bepaalt me ook weer bij het bijna surrealistische feit dat ik weer in Nederland ben.....

Overzicht reis:
bij aankomst in Mozambique zou ik opgehaald worden van het vliegveld....De aankomst en vertrekhal is daar niet groter dan onze woonkamer, dus iemand over het hoofd zien gaat niet makkelijk.......kort samengevat: er stond niemand!!! Binnen een paar minuten stonden er vier opdringerige taxichauffeurs om me heen die wel wisten waar de kliniek was en me tegen een NICE PRICE (tuurlijk) wel wilden brengen. Stug volgehouden dat ik opgehaald zou worden. Na een uur kwamen Anna en Helen er aan, ze hadden een klapband gehad, gelukkig zonder ongevallen verlopen.
De schemering begint in Mozambique gedurende de wintertijd om 17.00uur en om 17.30 uur is het echt pikkedonker, waardoor een prachtige sterrenhemel zichtbaar wordt. Totaal geen lichtvervuiling waar ik zat, want platteland, dus genoten van dit kijkje naar de nachthemel.

Verschillende keren bij de plaatselijke bevolking gegeten: dat bestaat dan voornamelijk uit cassave, spinazie(achtig) cocosnoot en cocosmelk, sweet beans (een soort bruine boon) en ui.
Daarnaast vooral erg veel superlekker fruit gegeten: papaya, maracuja, ananas, mandarijn, sinasappels enz. Heb mijn vitamientjes wel gehad daar. Toen na drie weken de programmamanager uit Afrika terugkwam met boodschappen was dat wel erg welkom!
De eerste drie weken heb ik vooral gekookt voor ons kleine team dat bestond uit Anna (verloskundige/hoofdverpleegkundige) die fulltime werkt in de kliniek, vrijwillig verpleegkundige Helen (70 jaar uit Schotland) en mezelf. Daarna kwam een plaatselijk personeelslid: George om te koken en schoon te maken, ook erg lekker!

Wat me het meest geraakt heeft was niet de armoede van mensen maar de onwetendheid. De armoede was betrekkelijk, er was voor bijna iedereen voldoende voeding al was die wel wat eenzijdig want gebrek aan eiwitten (vlees). Men had kleding voldoende, hoewel kinderen vaak in kapotte t shirtjes liepen en een dak boven het hoofd was ook aanwezig.
De onwetendheid op het gebied van gezondheid en preventie van ziekten was groot. Dus HIV werd doorgegeven zonder dat men wist hoe dit te voorkomen of te doorzien dat hun eigen gedrag hier invloed op had. Malariabesmetting is moeilijk te voorkomen omdat men de instructies over het gebruik van malarianetten wel wat erg ruim interpreteerde en wondinfecties traden op door onhygiënische omstandigheden. Er is een wereld te verbeteren door goede voorlichting te geven aan de bevolking van deze plattelandsregio.

De plaatselijk bevolking is erg vriendelijk en kan erg goed lichaamstaal lezen, dat hielp me enorm. Ik heb vooral de laatste twee weken vaker alleen de wondkamer gerund. Kon vragen naar pijnbeleving en aangeven wanneer men terug moest komen voor controle.
Een dame die een chronische wond aan haar been had heb ik met een voor haar nieuwe methode behandeld, aan het begin van de behandeling zat er een drie centimeter diep gat in haar onderbeen, vlak voor ik weer naar huis vertrok was dit nog maar 1 cm diep en ontstonden er geen nieuwe plekken meer. Verder de verpleegkundige in de wondkamer kunnen leren om niet het hele wondbed schoon te poetsen tijdens de verbandwissel, omdat dan het granulatieweefsel en nieuwe eilandjes van huid ook weggepoetst worden, genezing gaat daardoor veel sneller.

De hoeveelheid mensen die geloof hecht aan toverdokters is erg groot in dit gedeelte van Mozambique. Ze moeten veel betalen voor behandeling door zo'n toverdokter en meestal (als t niet vanzelf genas) kwam men dan toch terecht bij onze kliniek. Het aanspreken van de mensen hierop en het benadrukken van onze gratis zorg was een dagelijks terugkerend item. Het was ook bijzonder om met mensen die dat graag wilden te mogen bidden voor genezing en de juiste behandeling met medicatie. Zo gaat daar in de cultuur bijgeloof en geloof hand in hand.

Op zondag bezocht ik een plaatselijk kerk waar men verbaasd was over de hoeveelheid geld door sponsoren bij elkaar gebracht om mij ben hen te brengen om te helpen. Ze hebben jullie als voorbeeld gebruikt om vooral samen voor elkaar te zorgen, zo hebben jullie op afstand bijgedragen aan het omzien naar elkaar ter plaatse!

De laatste week kwam een bouwteam uit Nederland aan om het vrijwilligershuis en de kliniek een opknapbeurt te geven. Er is een nieuwe keuken geplaatste, geschilderd en een nieuwe badkamer gemaakt, daarnaast in de kliniek de wachtkamer banken opgeknapt en wat schilderwerk gedaan. Met deze bouwploeg samen heb ik nog een hele dag de toerist uitgehangen. Op een catamaran gezeild, gesnorkeld, schelpen gezocht, een toeristische markt bezocht, waar de verkopers al snel doorhadden dat ik de lokale prijzen zo langzamerhand wel kende, en heerlijk uit eten geweest. Echt een cadeautje om deze tijd af te sluiten.


Ik heb een mooie, leerzame tijd gehad, die mij verrijkt heeft qua inzicht in armoede, ziekte,culturele verschillen en daarnaast ook mijn aanpassingsvermogen heeft vergroot. Het was een uitdaging om met de weinige middelen die er zijn goede zorg te leveren en ik heb wat bij kunnen dragen en er van genoten!

Moet maar zien wat de toekomst brengt, maar weet wel dat er zoveel te doen is daar, dat ik vermoedelijk de roep niet zal kunnen weerstaan om me nogmaals voor deze groep (zij die het zoveel minder hebben dan wij) in te gaan zetten. De programmamanager nodigde me uit om terug te komen met Wout (mijn man) en de kinderen, er is zoveel werk te doen!

Ik wil u/jullie hartelijk danken voor alle bemoedigende berichtjes, gebed, uw bijdrage in financiële zin en het breien van mutsjes! (soms was dat t mooiste wat zo'n uk aanhad)
Bij deze sluit ik dit blog af en ik zal u als er een vervolg komt (via uw mailadres zoals voor dit blog opgegeven) op de hoogte houden!

Speciaal dank aan de bedrijven:
Medivoet
de Olijftak
Mars adviseurs
Interselect
Apotheek Sluitersveld en Apotheek Schelfhorst
Medisch Service Nederland
Telstar en de Walk in Shop/primera Schelfhorst
voor alle financiële en/of materiële steun!


Groetjes
Tamara